Απελευθέρωση των Γρεβενών

Οι Τούρκοι, όταν έμαθαν πως πλησίαζαν οι Έλληνες στα Γρεβενά, εκκένωσαν την πόλη. Έτσι οι Έλληνες την κατέλαβαν αναίμακτα στις 15 Οκτωβρίου 1912. Κάποια άλλα τμήματα του Ελληνικού στρατού προχώρησαν προς την Βέροια. Εκεί στην περιοχή Τριποτάμου ήρθαν σε σύγκρουση με τους Τούρκους τους οποίους νίκησαν. Οι Τούρκοι που είχαν μεγάλες απώλειες τράπηκαν σε φυγή, εγκαταλείποντας τον οπλισμό και τα πυρομαχικά τους.

Οι πόλη των Γρεβενών ξανά σε Τουρκιά χέρια

Ο Ελληνικός στρατός μετά την κατάληψη των Γρεβενών κατέλαβε τα χωριά Τσούροχθον, Μαρτίνη και Λιαψίστα, νικώντας τον Μπεκήρ Αγά και τη δυναμή του (1.000 άνδρες περίπου).

Όμως ο Μπεκήρ Αγάς, αφού σώθηκε στη μάχη της Λιαψίστας, κατόρθωσε να μπει και πάλι στα Γρεβενά. Προηγουμένως είχε ειδοποιήσει παραπλανητικά τους Γρεβενιώτες να ετοιμάσουν τα σπίτια τους, για να φιλοξενήσουν τον Ελληνικό στρατό που θα ερχόταν στην πόλη. Και ενώ οι κάτοικοι των Γρεβενών ετοιμάζονταν για τη φιλοξενία, ο Μπεκήρ Αγάς μπήκε νύχτα στα Γρεβενά επιτιθέμενος σε 150 άντρες εθελοντές Έλληνες.

Η Ελληνική δύναμη συγκεντρώθηκε στο Ελευθεροχώρι, για να προστατεύσει τα έντρομα γυναικόπαιδα που έφευγαν προς Καλαμπάκα.

Επανακατάληψη των Γρεβενών

Ελληνική δύναμη από τη Σιάτιστα κατευθύνθηκε προς την πόλη των Γρεβενών. Προς την ίδια κατεύθυνση κινήθηκε μια διλοχία από το Βελεμίστι και οι άνδρες του Συνταγματάρχη Μήτσα από το Μέτσοβο. Όταν οι Τούρκοι ήρθαν αντιμέτωποι με αυτές τις Ελληνικές δυνάμεις, αποχώρησαν άτακτα από τα Γρεβενά τα οποία επανακατέλαβαν οι Έλληνες.

Η μάχη των Καϊλαρίων

Η 5η Μεραρχία υπό τον Συνταγματάρχη Ματθαιόπουλο στις 15 Οκτωβρίου βρισκόταν μπροστά από τη στενωπό στην περιοχή Καϊλαρίων. Από τις 14/10/1912 την έξοδο της στενωπού την ήλεγχε ο Τουρκικός στρατός.

Το ελληνικό σχέδιο προέβλεπε τη διαίρεση των Ελληνικών δυνάμεων σε τρεις φάλαγγες. Η μία φάλαγγα (που την αποτελούσε το 16ο Σύνταγμα) κινήθηκε στο δεξιό μέρος του δρόμου και προς το πίσω μέρος του λόφου που υπήρχε εκεί. Η δεύτερη φάλαγγα (που την αποτελούσε το 12ο Σύνταγμα) βάδισε στο αριστερό μέρος του δρόμου και θα προσπαθούσε να περικυκλώσει τον εχθρό από την αριστερή πλευρά του λόφου. Η Τρίτη φάλαγγα (που την αποτελούσε το 23ο Σύνταγμα) προχωρούσε για να συγκρουστεί κατά μέτωπο με τον εχθρό.

Με την ανατολή του ήλιου ο Αντισυνταγματάρχης Ζούκης, διοικητής της κεντρικής φάλαγγας, διέταξε (αφού έλαβε διαταγή από τον Συνταγματάρχη Ματθαιόπουλο) την επίθεση κατά των στενών. Ο 10ος λόχος με αρχηγό τον Λοχαγό Κατσούβαλη και ο 12ος λόχος με αρχηγό τον Λοχαγό Δαγκλή ήταν η εμπροσθοφυλακή του κέντρου που βάδισε με προσοχή και μπήκε στα στενά.

Η δύναμη των Τούρκων βρισκόταν 1,5 χιλιόμετρο περίπου μακριά από τα δύο Καϊλάρια. Φοβούμενοι από τη θέα των Ελληνικών δυνάμεων οι κάτοικοι του ενός από τα δύο Καϊλάρια φοβήθηκαν και ύψωσαν λευκή σημαία. Έστειλαν αργότερα και επιτροπή με προκρίτους τους, για να διαπραγματευθούν την παράδοσή τους. Ο διοικητής Ζούκης σε συνεννόηση με τον Ματθαιόπουλο απέρριψε την παράδοση, αν δεν παραδιδόταν ταυτόχρονα και το άλλο Καϊλάρι.

Διετάχθησαν κανονιοβολισμοί. Μετά από τις 10 πρώτες βολές φάνηκε επιτροπή με σημαία λευκή και από το δεύτερο Καϊλάρι και δήλωσαν υποταγή. Έτσι, ο Ελληνικός στρατός κατέλαβε τα δύο χωριά και στρατοπέδευσε στην περιοχή. Δεν υπήρξαν απώλειες από πλευράς Ελληνικού στρατού.