• Βαλκανική Κρίση 1875 έως 1878

• Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος

• Προπαρασκευή

• Επιστράτευση

• Εθελοντές

• Υγειονομική Φροντίδα και Περίθαλψη

• Υπογραφή Βαλκανικού Συμφώνου

• ΣΤΡΑΤΙΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

• Κατάληψη Ελασσόνας, Δεσκάτης

• Η Μάχη του Σαραντάπορου

• Απελευθέρωση Σερβίων, Κοζάνης

• Απελευθέρωση Γρεβενών, Δεσκάτης

• Απελευθέρωση Λιτοχώρου, Κατερίνης

• Απελευθέρωση Βέροιας

• Απελευθέρωση Έδεσσας

  Κατάληψη Αμυνταίου

• Η Μάχη των Γιαννιτσών

• Απελευθέρωση Θεσσαλονίκης

• Απελευθέρωση Χαλκιδικής,

  Αγίου Όρους

• Η Μάχη του Ναλμπάκιοϊ

• Απελευθέρωση Φλώρινας,

  Αμυνταίου, Πτολεμαΐδος

• Επιχειρήσεις του Βουλγαρικού και Σερβικού στρατού

• Ελληνικός στόλος

• Κατάληψη της Λήμνου

• Βύθιση του Φετίχ Μπουλέν

• Κατάληψη Θάσου, Ίμβρου, Αϊ Στράτη, Σαμοθράκης, Ψαρών, Τενέδου

• Ναυμαχία Έλλης

• Απελευθέρωση Μυτιλήνης

• Απελευθέρωση Χίου

• Ναυμαχία Λήμνου

• Απελευθέρωση Σάμου

• Δράση Μοίρας Ιονίου

• Αξιωματικοί του Ναυτικού

• Σύνθεση του Ελληνικού Στόλου

  • Θωρηκτό Αβέρωφ

  • Θωρηκτά

    • Κικλίς

    • Λήμνος

    • Σπέτσαι

    • Ύδρα

    • Ψαρά

  • Αντιτορπιλικά

    • Αετός

    • Ασπίς

    • Βέλος

    • Δόξα

    • Θύελλα

    • Κεραυνός

    • Λόγχη

    • Ναυκρατούσα

    • Νέα Γενεά

    • Νίκη

  • Τορπιλοβόλα

    • Αίγλη

    • Θέτις

    • 14

    • Αττάλεια ή Νικόπολις

  • Κανονιοφόροι

    • Α΄ ή Σφακτηρία

    • Β΄

    • Δ΄

  • Καταδρομικό Μιαούλης

  • Ατμομυοδρόμων

    • Αχελώος

    • Ευρώτας

  • Ατμοβαρίς Ακτιόν

  • Εύδρομον Μακεδονία

  • Υποβρύχια

    • Δελφίν

    • Ξυφίας

• Στρατιά 'Ηπειρου

• Κατάληψη Πρέβεζας, Πέντε Πηγαδιών

• Η πορεία προς τα Ιωάννινα

• Απελευθέρωση Ιωαννίνων

• Οι τελευταίες ημέρες του

  βασιλέως Γεωργίου

• Αεροπορία

• Γεγονότα πριν το τέλος του Α΄Βαλκανικού

• Αυτόνομη Βόρεια Ήπειρος

• Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος

• Η Μάχη της Θεσσαλονίκης

• Η Μάχη Κιλκίς, Λαχανά

• Η κατάληψη της Δοϊράνης

• Απελευθέρωση Σερρών, Δράμας, Δοξάτου, Ξάνθης, Κομοτηνής

• Απελευθέρωση Καβάλας

• Συνθήκη Βουκουρεστίου

• Απελευθέρωση Κρήτης

• Μετάλλια της Εποχής

  1912 και 1913

• Εξώφυλλα τετραδίων της

  Εποχής 1912 και 1913

• Ημερησιος τύπος 1912 και 1913

• Αλληλογραφραφία από το μέτωπο

• Βιογραφίες Πρωταγωνιστών (περιόδου 1912 έως 1913)

  • Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄

  • Ελευθέριος Βενιζέλος

  • Παύλος Κουντουριώτη

• Αντί επιλόγου

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΧΙΝΑ

Ήταν δάσκαλος άνεργος, χαρτοπαίκτης, χαρτοκλέφτης και εκβιαστής. Ήταν, ωστόσο, και απόφοιτος γυμνασίου της Θεσσαλονίκης, αλλά και φοιτητής ιατρικής στην Αθήνα. Φαίνεται να πίστευε σε αναρχικές ιδεολογίες. Έπασχε από φυματίωση. Πάνω του βρέθηκε μια «αυτοβιογραφία» του.

Ο ίδιος διατύπωσε την άποψη ότι θα θεωρηθεί σοφός από τους σοφούς, ήρωας από τους ήρωες και χυδαίος και ανισόρροπος από τους χυδαίους και ανισόρροπους. Αυτά καθώς και η περίεργη συμπεριφορά του έκανε πολλούς να τον θεωρήσουν ψυχοπαθή. Πιθανότατα να προσπαθούσε να δώσει τέτοια εντύπωση, για να καταλήξει σε ψυχιατρείο και όχι στη φυλακή.

Ίσως πίσω από την κατασκευασμένη εικόνα του ψυχικά διαταραγμένου να κρυβόταν ένας πληρωμένος δολοφόνος «σκοτεινών δυνάμεων».

***

Η είδηση της δολοφονίας του Γεωργίου προκάλεσε την εξαγρίωση και εξέγερση των Ελλήνων στη Θεσσαλονίκη. Πολλοί άνδρες της Κρητικής χωροφυλακής πυροβολούσαν στον αέρα, εκφράζοντας έτσι την αγανάκτησή τους.

Κυκλοφόρησε φήμη ότι επέκειτο σφαγή του Ελληνικού πληθυσμού και για αρκετό διάστημα υπήρξε κίνδυνος εκτρόπων. Η κραυγή «θάνατος στους δολοφόνους» αντηχούσε παντού. Ο στρατιωτικός διοικητής της πόλεως, Πρίγκηπας Νικόλαος, χειρίστηκε την κατάσταση με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, εμποδίζοντας εξέγερση. Μέσα στην οδύνη για το θάνατο του πατέρα του, από τον εξώστη του Παπάφειου έδωσε διαταγές για την τήρηση της τάξης κι επιβεβαίωσε τα πλήθη ότι δεν ήταν Βούλγαρος ή Τούρκος ο δολοφόνος παρά Έλληνας και μάλιστα ότι είχε συλληφθεί. Με αυτόν τον τρόπο αποφεύχθηκαν επιθέσεις εκδίκησης σε αλλοεθνείς και επήλθε κατευνασμός. Ως τη νύχτα η τάξη στη Θεσσαλονίκη είχε αποκατασταθεί.

***

Στις 5/3/1913 εξέπνευσε ο Γεώργιος. Την ίδια ημέρα έγινε και η διαδοχή του θρόνου. Ο Κωνσταντίνος όμως ορκίστηκε επισήμως τρεις ημέρες μετά, στις 8/3/1913, γιατί χρειάστηκε χρόνο, για να κατεβεί από τα Ιωάννινα στην Αθήνα. Οι θεσμοί λειτούργησαν εξαιρετικά, αποδεικνύοντας ηρεμία στην κορυφή της εξουσίας. Κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει ότι εκείνη τη μέρα που επικρατούσε ζηλευτή εθνική ενότητα, μέσα σε ατμόσφαιρα υπερηφάνειας για τις νίκες και την επέκταση της χώρας, άρχιζε η εποχή του Διχασμού.

Ο Βενιζέλος κι ο Κωνσταντίνος σύντομα θα οδηγούνταν σε σύγκρουση, υπεύθυνη για πολλά δεινά της Ελλάδος.

***

Οι περισσότεροι πίστεψαν ότι ο Γεώργιος εκτελέστηκε για λόγους ξένων συμφερόντων. Ποιοι ακριβώς οργάνωσαν τη δολοφονία: Βούλγαροι, Τούρκοι, Γερμανοί, Αυστριακοί, Σέρβοι; Δύσκολη απάντηση. Αν μια ξένη δύναμη ήθελε τη μεταστροφή της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδος, ήταν λογικό να στραφεί στην εξόντωση του Γεωργίου. Μια πολιτική δολοφονία, άλλωστε, αποτελεί από παλιά διπλωματικό όπλο που υιοθετήθηκε από αρκετά κράτη, για να δοθεί λύση την τελευταία στιγμή.

***

Ο Α. Σχινάς έδωσε την απολογία του στις 22 Μαρτίου / 4 Απριλίου 1913. Για ένα μήνα παρέμενε κρατούμενος. Στις 22 Απριλίου / 5 Μαΐου οδηγήθηκε και πάλι στο γραφείο του ανακριτού Κανταρέ στο Διοικητήριο, για να εξακριβωθούν κάποια συμπληρωματικά στοιχεία. Εκείνη την ημέρα ο Σχινάς ρίχτηκε με φόρα στο παράθυρο και, σπάζοντας τα τζάμια, πήδηξε στο κενό, πριν προλάβει κάποιος από τους φύλακες να τον συγκρατήσουν. Στο κράσπεδο βρέθηκε νεκρός, χωρίς χειροπέδες στα χέρια του.

Άλλοι μίλησαν για απόπειρα αυτοκτονίας, άλλοι για απόπειρα απόδρασης. Κάποιοι είδαν πίσω από αυτό «εκπαραθύρωση», δηλ. την προσπάθεια κάποιων να του κλείσουν το στόμα. Ο Σχινάς πήρε το μυστικό στον τάφο του. Κανείς δεν έμαθε αν στις ανακρίσεις είχε αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας. Όλα τα έγγραφα τα σχετικά με τη δολοφονία του Γεωργίου και τις ανακρίσεις δόθηκαν από τον Κανταρέ στον πρίγκηπα Νικόλαο. Ο πρίγκηπας μαζί με άλλα έγγραφα τα απέστειλε στην Αθήνα με το ατμόπλοιο «Ελευθερία». Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στο πλοίο έπιασε φωτιά που σβήστηκε πολύ γρήγορα, αλλά δυστυχώς κάηκαν όλα τα έγγραφα της δικογραφίας της δολοφονίας μαζί και η απολογία του Α. Σχινά.

Οι ανακρίσεις διεξήχθησαν από τον Πρωτοδίκη Κανταρέ και τον Γραμματέα Γιαννιώτη. Στη συνέχεια ανέλαβαν την ανάκριση ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Λάμπρου, ο Πρόεδρος Πρωτοδικών Βάσης και ο Εισαγγελέας Εφετών Ρωμανός.

***

Σύμφωνα με τον Ιστορικό Γιάννη Κορδάτο (Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας Ε΄ 313): Ο ίδιος ο Κανταρές φαίνεται να λέει πως, παρόλο το ξύλο που έφαγε ο Σχινάς, δεν έβγαλε τσιμουδιά, αλλά μια δυο μέρες ύστερα άρχισε να κάνει διάφορους υπαινιγμούς. Ενοχοποιούσε πράκτορες Γερμανούς και μάλιστα το Γερμανό Πρεσβευτή. Αλλά δεν προχωρούσε, αν και έλεγε πως υπάρχουν και άλλα πιο σπουδαία , πιο τρανά και υψηλά πρόσωπα. Με τα πολλά δέχτηκε να αποκαλύψει τα πρόσωπα αυτά στη βασίλισσα Όλγα. Ειδοποιήθηκε η βασίλισσα η οποία ήρθε στο διοικητήριο κι έμεινε αρκετές ώρες μαζί του.

Από τον Ι. Κορδάτο μαθαίνουμε, επίσης, πως ο Κανταρές ήταν σίγουρος για το ότι ο Σχινάς δεν ήταν διαταραγμένος, όπως επίσης ότι δεν αυτοκτόνησε. Είχε, μάλιστα, κάνει ταξίδια στη Γερμανία και την Αυστρία. Ο Κανταρές πίστευε πως η δολοφονία του Γεωργίου είχε οργανωθεί από το Βερολίνο ή τη Βιέννη.

***

Επίσης, από τον στρατιωτικό Αλ. Μαζαράκη που ήταν υπασπιστής του πρίγκιπα Νικολάου και λοχαγός του πυροβολικού μαθαίνουμε (Αλ. Μαζαράκης: Απομνημονεύματα σελ. 132)

«Επίσης παράδοξον είναι το γεγονός, το οποίον γνωρίζω εξ ιδίας αντιλήψεως, ότι η Βασίλισσα Όλγα επανειλημμένως επισκέφθη αυτόν εις τα φυλακάς παραμένουσα επί μακρόν παρ’ αυτώ.»

Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι ο υπασπιστής του, Γεώργιος Φραγκούδης, μπροστά στα μάτια του οποίου έγινε η δολοφονία, δεν κλήθηκε ποτέ από τον ανακριτή για να καταθέσει. Η μαρτυρία του ανθρώπου που με τα ίδια του τα χέρια συνέλαβε το δολοφόνο κρίθηκε άνευ σημασίας, ενώ εξετάστηκαν οι χωροφύλακες συνοδοί. Δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει το γεγονός. Πάντως, επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά πως πολλά έπρεπε να αποσιωπηθούν. Ο Φραγκούδης, τελικά, λίγο αργότερα διορίζεται στρατιωτικός ακόλουθος στην Ουάσιγκτον και εκεί θα ζήσει ως το θάνατό του.

***

Ο τότε νομάρχης Θεσσαλονίκης Π. Αργυρόπουλος διατυπώνει την εξής άποψη (Φ. Ν. Γρηγοριάδη: Γιατί σκότωσαν τον Γεώργιο Α΄)

«Γερμανία και Αυστρία (οι παγγερμανισταί) είχαν προγράψει τον Βασιλέα …… Το Βερολίνο με ψυχρό υπολογισμό επιθυμούσε να εκλείψη ο αγγλόφιλος Γεώργιος και να ανέλθη στον Ελληνικό θρόνο ο Κωνσταντίνος, ο γαμπρός του Κάιζερ Γουλιέλμου. Έτσι εξηγείται το τραγικό δίλημμα που είχε να αντιμετωπίσει η βασίλισσα Όλγα: Να προχωρήση η ανάκρισις, για να αποκαλυφθούν οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του συζύγου της; Αλλά τότε, οπωσδήποτε θα ζημιωνόταν ο βασιλεύς, υιός της κι ας μην έφταιγε σε τίποτα ο ίδιος!»

***

Μαρτυρείται, επίσης, πως απόπειρα δολοφονίας εναντίον του Γεωργίου είχε γίνει και πολύ νωρίτερα, το 1898:  Στις 14/27 Φεβρουαρίου 1898: Ο Γεώργιος με τη μικρή πριγκίπισσα Μαρία επέστρεφε με άμαξα από το Φάληρο. Δύο άνδρες, ο Γ. Καρδίτσης και ο Ι. Γεωργίου του είχαν στήσει ενέδρα και πυροβόλησαν εναντίον του με όπλα τύπου «γκρα». Ο βασιλιάς σχεδόν από θαύμα διέφυγε τον κίνδυνο. (Στην τοποθεσία αυτή η βασίλισσα από ευγνωμοσύνη για τη σωτηρία του συζύγου της έχτισε την εκκλησία του Αγίου Σώστη.) Οι δράστες συνελήφθησαν και υποστήριξαν ότι προέβησαν στην πράξη, για να εκδικηθούν τον Γεώργιο για την ήττα των Ελλήνων στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Καταδικάστηκαν σε θάνατο κι εκτελέστηκαν στο Παλαμήδι. Όμως και τότε πολλοί υποστήριξαν ότι πίσω από την απόπειρα αυτή κρυβόταν η Ναχρίχτεν Μπιρό, δηλ. η Γερμανική μυστική υπηρεσία πληροφοριών.

***

Γυρνώντας και πάλι στην περίοδο λίγο πριν τη δολοφονία του Γεωργίου το 1913, αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρεσβευτής της Γερμανίας στην Αθήνα Βαγκενχάιμ προπαγάνδιζε υπέρ της ανόδου στο θρόνο του Κωνσταντίνου. Τελικά, πρέπει να παραδεχθούμε πως ο βασιλιάς Γεώργιος έπεσε θύμα των κύκλων εκείνων που προωθούσαν τη γερμανική ιμπεριαλιστική εξάπλωση.

***

Αιτιάσεις για τη δολοφονία του Γεωργίου διατυπώθηκαν και για την Αυστρία. Ο Γ. Φιλάρετος στο βιβλίο του «Σημειώσεις» γράφει:

«Μεταξύ των πολλών φημών η πιθανοτέρα ίσως είναι ότι ουχί ο Έλλην Σχινάς, αλλ’ ο σχεδόν ομώνυμός του Αυστριακός αξιωματικός, Εσχινάζι, εξελθών του εν τω λιμένι της Θεσσαλονίκης, ναυλοχούντος αυστριακού πολεμικού πλοίου, εφόνευσε τον ιδρυτήν της δυναστείας των Γλύξμπουργκ …..»

Άλλοι παρατηρούν στο όνομα Εσχινάζι την εβραϊκή καταγωγή του Αυστριακού αξιωματικού και τα πράγματα γίνονται περισσότερο σκοτεινά. Είχαν ανάμειξη κάποιοι από τους Εβραίους της Θεσσαλονίκης;

Η ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ . Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Το πρωί της 12ης /25ης Μαρτίου 1913 η σορός του Γεωργίου μεταφέρθηκε στη Βασιλική θαλαμηγό «Αμφιτρίτη». Η κηδεία του ήταν απλή αλλά επιβλητική με την παρουσία Αγγλικών, Ρωσικών και Γερμανικών ναυτικών αγημάτων, στο ναυτικό των οποίων ο Γεώργιος κατείχε όσο ζούσε το βαθμό του Ναυάρχου. Η μεγαλοπρεπής νηοπομπή οδήγησε τον νεκρό Γεώργιο στον Πειραιά κι από εκεί στην Αθήνα για την ταφή.

ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ

Ο Κωνσταντίνος έδωσε όρκο σε έκτακτη συνεδρίαση της Βουλής στις 8/21 Μαρτίου 1913. Κατόπιν, από την Αθήνα κινήθηκε στη Χαλκίδα. Εκεί επιβιβάστηκε στη θαλαμηγό «Αμφιτρίτη», για να μεταβεί στη Θεσσαλονίκη και να παραλάβει τη σορό του πατέρα του. Ο Ελληνικός στόλος ολόκληρος κινητοποιήθηκε, για να προστατεύσει το βασιλιά στο ταξίδι αυτό. Το «Γ. Αβέρωφ» επιτηρούσε τα Στενά. Τα Θωρηκτό «Ψαρά» συνόδευε την «Αμφιτρίτη», καθώς υπήρχε φόβος για ενέργειες του Τουρκικού καταδρομικού «Χαμιδιέ».

Στις 12/25 Μαρτίου η «Αμφιτρίτη» παραλαμβάνει τη σορό του Γεωργίου του Α΄ για να μεταφερθεί και να κηδευτεί στην Αθήνα.

Την Αμφιτρίτη συνοδεύουν τα τορπιλικά «Νέα Γενεά», «Σφενδόνη» και «Πάνθηρ» καθώς και καταδρομικά της Ρωσίας, Αγγλίας, Αυστρίας, Ιταλίας και Γερμανίας. Ο Γεώργιος κηδεύτηκε στην Αθήνα 20 Μαρτίου / 2 Απριλίου 1913, αφού πρώτα εκτέθηκε σε λαΐκό προσκύνημα. Ετάφη στο βασιλικό κοιμητήριο του Τατοΐου.